Putin’in kaderi neden Rusya-Ukrayna savaşının sonucuna bağlı?

Steve Rosenberg | BBC Rusya Editörü

Üç yıl önce Rus Devlet Televizyonunda duyduğum bir şeyi hatırladım.

O dönemde Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in 16 yıl daha iktidarda kalmasını sağlayacak anayasa değişikliği önerisine Rusya’dan destek istendi.

Ev sahibi, Putin’i çalkantılı küresel sularda bir Rus gemisinin kaptanı olarak tanımladı:

“Rusya bir istikrar vahası, güvenli bir liman. Putin olmasaydı biz ne olurduk?

Ancak bu istikrar ve inanç vahasında, Kremlin gemisinin kaptanı 24 Şubat 2022’de fırtınalı havada yola çıktı ve doğruca buzdağına doğru yola çıktı.

Putin’in Ukrayna’yı işgali, Rusya’nın komşusuna ölüm ve yıkım getirdi. Rus ordusu ağır kayıplar verdi. On binlerce Rus askerinin hayatını kaybettiği tahmin ediliyor.

Yüzbinlerce Rus vatandaşı seferberlik emriyle askere alındı. Cinayetten mahkum olanlar da dahil olmak üzere mahkumlar, Ukrayna’ya karşı savaşmak için cepheye gönderildi.

Bu ortamda, dünya çapında gıda ve enerji fiyatlarını etkileyen savaş, Avrupa’yı ve küresel güvenliği tehdit etmeye devam ediyor.

Titanik büyüklüğünde dev problemler…

Peki Putin neden işgal ve savaş yolunu seçti?

Siyasi analist Ekaterina Shulman, “2024 başkanlık seçimleri ufukta görünüyor” diyor:

“Seçimden iki yıl önce Kremlin bir zafer istiyordu. 2022’de hedeflerine ulaşacaklardı ve 2023’te Ruslara şu fikri aşılayacaklardı: Ruslar geminin dümeninde böyle bir kaptana sahip oldukları için çok şanslılar. Sadece fırtınalı suları geçmekle kalmadı, onları yeni ve müreffeh kıyılara taşıdı. Seçimler 2024’te yapılacak. Ne ters gidebilir ki?

Yanlış varsayımlar ve hesaplamalarla birçok şey ters gidebilir.

Kremlin, “özel harekat” olarak adlandırdığı bu işgalin yıldırım hızıyla sonuçlanacağını düşündü. Birkaç hafta içinde Ukrayna, Rusya’nın yörüngesine girecek. Lider Putin, Ukrayna’nın direnme ve direnme kapasitesiyle Batı’nın Kiev’i destekleme kararlılığını hafife aldı.

Rusya cumhurbaşkanı şimdi Ukrayna’yı işgal etme kararında hatalı olduğunu inkar etti. Putin krizi daha da tırmandırmak ve elini kaldırmak istiyor.

Bu durumda akla iki soru geliyor:

Putin ilk yılın sonunda durumu nasıl görüyor ve Ukrayna’daki bir sonraki adımı ne olacak?

Bu hafta bize bazı ipuçları verdi.

Putin’in Ulusa Hitabı, Batılı yaramazlıklarla doluydu. Ukrayna’daki savaştan ABD ve NATO’yu sorumlu tuttu ve Rusya’yı masum taraf olarak gösterdi. ABD ile Rusya arasında kalan tek nükleer silahların sona erdirilmesine ilişkin anlaşmayı (Yeni START-Stratejik Silahların Azaltılması Anlaşması) askıya alma kararı ile Ukrayna’da geri adım atmaya ve Batı ile gerilimi sona erdirmeye niyeti olmadığını ortaya koydu. .

Ertesi gün Moskova’daki bir stadyumda Putin cephede askerlerle bir araya geldi.

Putin, özenle hazırlanmış bu Kremlin yanlısı mitingde kalabalığa “tarihi cephelerde” bir savaşın yürütüldüğünü söyledi ve askerlerin yüreklerini övdü.

Sonuç: Kremlin’den bir U dönüşü beklemeyin. Rusya geri dönmemeye kararlı.

Putin’in eski sevgilisi ekonomi danışman Andrey Illarinov, “Direnişle karşılaşmazsa elinden geldiğince ileri gidecektir. “Askeri direnişten başka onu durduracak hiçbir şey yok” diyor.

Putin ile barış müzakeresi mümkün mü?

Illarinov, Putin ile anlaşmanın mümkün olduğunu söylüyor:

Ancak Putin tüm anlaşmaları ihlal etti. Bağımsız Devletler Topluluğu’nu kuran anlaşmayı, Ukrayna ile Rusya arasındaki ikili anlaşmayı, BM sözleşmesini, 1975 Helsinki Anlaşmasını, Budapeşte Muhtırasını vb. ihlal etti. Yani Putin’in ihlal edemeyeceği hiçbir anlaşma yok.”

Rusya’nın da Batı’yı anlaşmaları ihlal etmekle suçladığı uzun bir listesi var. Bunun başında NATO’nun 1990’larda doğuya doğru genişleme sözünü tutmaması gelmektedir.

Putin, iktidarının ilk yıllarında NATO’yu bir tehdit olarak görmediği izlenimini verdi.

2000 yılında, Rusya’nın bir gün NATO’ya katılma olasılığını bile dışlamadı.

İki yıl sonra Putin, Ukrayna’nın NATO üyelik perspektifiyle ilgili bir soruya, “Ukrayna egemen bir devlettir ve kendi güvenliğini nasıl sağlayacağına karar verme hakkına sahiptir” yanıtını vermişti. Bunun Moskova ile Kiev arasındaki bağları tehlikeye atmayacağı konusunda ısrar etti.

2023’te tamamen farklı bir Putin’imiz var.

Kolektif Batı’nın kendisi; Ülkesini yok etmek isteyenleri püskürten kuşatılmış bir kalenin başı olarak kendini konumlandırıyor.

Konuşmaları, yorumları ve Büyük Petro ve II.

Peki bu Rusya’ya neye mal olacak? Putin bir zamanlar ülkesine istikrar getiren liderdi. Ancak bu imaj, artan askeri kayıplar, seferberlik ve ekonomik yaptırımlar arasında değişti. Savaşın başlangıcından bu yana yüz binlerce Rus ülkelerini terk etti.

Savaşın bir sonucu olarak, Yevgeny Prigozhin’in Wagner grubu gibi çok sayıda silahlı grup, paralı asker ve bölgesel taburlar ortaya çıktı.

Düzenli ordunun bu kümelerle ilişkisi uyumlu değil. Savunma Bakanlığı ile Wagner arasındaki gerilim, seçkinler arasındaki çatışmaya işaret ediyor. İstikrarsızlık ve özel ordular tehlikeli bir kombinasyon.

Moskova merkezli Nezavisimaya Gazeta’nın sahibi ve editörü Konstantin Remchukov, önümüzdeki 10 yılda iç savaş çıkma tehlikesine dikkat çekiyor:

“Bu koşulların ülkenin servetinin yeniden dağıtılması için bir fırsat içerdiğini düşünen çok fazla çıkar grubu var. Putin’in hemen ardından doğru kişinin iktidara gelmesiyle iç savaşı önlemek mümkün; Seçkinler üzerinde otorite sahibi olacak ve durumdan yararlanmak isteyenleri devirmek için kararlılığını gösterecek bir lider” dedi.

Remchukov’a, “Rus seçkinleri kimin gerçek kişi olması gerektiğini tartışıyor mu?” diye sordu. Soruyorum.

“Sessizce. Kendi aralarında tartışıyorlar.”

Peki Putin bu tür tartışmaların yapıldığını biliyor mu?

Remchukov, “Evet, biliyor. O her şeyi biliyor.”

Rusya Parlamentosu’nun alt meclisinin lideri bu hafta “Putin var olduğu sürece Rusya da var olacak” dedi.

Bu bir bağlılık yeminiydi. Şüphesiz Rusya var olmaya devam edecek. Ancak Vladimir Putin’in kaderi tartışmasız bir şekilde Ukrayna’daki savaşın sonucuna bağlı.